Aanvaarding van de dood?

Drs. K.D. van Kampen

Elisabeth Kübler-Ross en de pastorale stervensbegeleiding

Het begeleidingsmodel van Elisabeth Kübler-Ross heeft een zeer wijde verbreiding gevonden, ook in het pastoraat; hetzij geheel kritiekloos overgenomen, hetzij met kleine veranderingen en aanvullingen. De handreiking van Kübler-Ross werd door zeer velen ervaren als een uitkomst. Eindelijk kon men die vreemde dood weer ‘plaatsen’ in eerlijke, menselijke relaties.
Ook de auteur heeft zich aanvankelijk in de praktijk van het omgaan met stervenden vooral laten leiden door de opvattingen van Elisabeth Kübler-Ross. Nadien kwam hij echter steeds meer tot het inzicht dat het er op aankomt de praktijk telkens opnieuw te doordenken als pastorale praktijk. Bij elke begeleidingsvorm moet de vraag gesteld worden naar het mensbeeld èn het Godsbeeld dat zich in deze begeleidingsvorm uitdrukt. De pastor kan het niet stellen zonder een theologische verantwoording van zijn pastoraal handelen, met name ook daar waar het de communicatie met ernstig zieken en stervenden betreft.
Dit boek is een kritische evaluatie van de theorie en praxis bij Kübler-Ross, met als invalshoek de vraag naar de inhoud en de pastorale consequenties van het door haar gehanteerde begrip ‘aanvaarding’.

Drs. K. D. van Kampen (geb. 1946) studeerde theologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam en is sinds 1972 predikant, eerst te Abcoude, thans te Vlaardingen. Eerder verscheen van hem o.m. Samen leven tot op de grens (Voorhoeve, 1977).