Als ik naar oma ga, het kind en de dood

Lize Stilma – Hans Stolp

Voor een kind is de dood meestal een vanzelfsprekende zaak. Je wordt geboren en gaat een keer dood, zoals oma en de buurman.
Kinderen die beseffen niet lang meer te zullen leven, hebben meestal een eigen taal om dit weten te beduiden:
‘Ik ga verhuizen.’
‘Als ik een vlinder ben geworden.’
‘Als ik naar oma ga.’

In dit boek vertellen onder meer ouders, pastores, een begrafenisondernemer en een kinderarts over deze kleine mensen voor wie de dood wel erg vroeg komt.
Lize Stilma schreef op wat deze mensen in de omgang met ongeneeslijk zieke kinderen ervaren, ondergaan en leren.
Hans Stolp put uit zijn herinneringen van ziekenhuispredikant en zal levenslang getroffen blijven door de relativerende en onbevreesde wijze waarop de meeste kinderen hun einde afwachten.

Lize Stilma schreef talrijke boeken: van haar hand verschenen bij Ten Have Weggaan zonder groeten / op zoek naar de oorzaken van kerkverlating (1988) en De dood als straf (1993).

Hans Stolp was pastor in het Academisch Ziekenhuis in Groningen en van 1987-1994 radiopastor. Van zijn hand verschenen bij Ten Have Dichterbij dan ooit… / over verlichtende ervaringen (1989, vijfde druk), Kijk, maar kijk met verwondering / over geloven in een nieuwe tijd (1991, derde druk), Nu de engelen zijn teruggekeerd een visie op geloof en leven vanuit de engelenwereld (1991, tweede druk), Bij nader inzien / over bijna-dood-ervaringen, verschijningen en New-Age-hulpverlening (1993) en De ziener van Patmos / een vertelling naar de open baring van Johannes (1994)