Chakka, mijn wolvekind

Bevie J. Gravlin

Het prachtige verhaal van een jonge vrouw en haar wolf

Met een grote grijns op zijn stoute snuit groef Chakka in de open haard (het liefst nadat die pas gebruikt was), joeg alle vier de katten letterlijk op de kast en vrat mijn bed op. Als we bezoek hadden, gaapte Chakka onnodig veel om zijn machtige gebit te laten bewonderen. Zorgvuldig wist hij ook een air van onnozelheid op te houden, wanneer ik, zijn opperwolf, hem wilde straffen voor zijn streken.

Mijn grote droom – een echte wolf grootbrengen – werd werkelijkheid toen ik een vier weken oud welpje vond; een kleine donsbal, even rond als hoog en met enorme poten. Ik noemde hem Chakka, dat in de taal der Eskimo’s ‘vriend’ betekent. Hoewel ik wist dat het niet eenvoudig was een wild dier op te voeden, kwam ik toch voor heel wat verrassingen te staan. De kleine Chakka was schattig, speels en onweerstaanbaar, maar ook heel ondeugend, vooral toen hij met alle andere dieren van mijn huishouding kennismaakte: twee Deense doggen, vier katten, twee wasberen en een meeuw – en niet te vergeten mijn echtgenoot en twee kleine kinderen.
Chakka vond zijn meerdere in Priegeltje, een piepklein Chihuahuahondje van nog geen pond. Het stel was onafscheidelijk en samen huilden zij vele winternachten lang verliefd tegen de maan.
Later paarde Chakka met Spook, een van de Deense doggen en werd zo de overbezorgde vader van zes prachtige pups.

Bevie Gravlin stelde al op jonge leeftijd haar hart -en later haar huis – open voor vele zieke of in de steek gelaten dieren.

CHAKKA, MIJN WOLVEKIND is haar unieke verhaal, verteld met een grote dosis liefde, respect en humor. Voor alle ware dierenliefhebbers.