De laatste gevangene

Konsalik

In een wereld vol haat en geweld bewijzen een ondergedoken Wehrmachtsoldaat en een Roemeens meisje dat blijvende en onbaatzuchtige liefde toch zegeviert…

In het najaar van 1960 werd in de West-Duitse kranten melding gemaakt van de terugkeer van een voormalige Wehrmachtsoldaat, die jarenlang verborgen had geleefd in de Karpaten. Voor de markante verteller Konsalik vormde dit bericht aanleiding om het lot van deze man, vol avontuur, wanhoop en ontgoocheling, maar ook rijk aan liefde en vertrouwen, in geromantiseerde vorm aan het papier toe te vertrouwen.

Via soldaat Michael Peters en het Roemeense meisje Sonja toont Konsalik in dit meesterwerk aan, dat de mens in wezen boven elke ideologie staat. In een wereld vol haat en geweld zegeviert toch immer weer blijvende, bindende liefde. Ideeën en wereldbeschouwingen komen en verdwijnen, maar wat blijft is de mens, de arme hulpeloze mens die moet gehoorzamen aan het gebod van de liefde. Kortom, het credo van De laatste gevangene is klaar en duidelijk: liefde overwint alles.