Een sterke man

Renate Dorrestein

De Nederlandse beeldhouwster Barbara Vrijman is vereerd en opgetogen wanneer zij, als een donderslag bij heldere hemel, wordt uitgenodigd om zes weken naar Kerrimagannagh te komen, een wereldwijd befaamde kunstenaarswerkplaats in Ierland. De hardnekkige mare gaat dat de gasten van Kerrimagannagh onveranderlijk een grote creatieve metamorfose doormaken en, om redenen waarnaar buitenstaanders alleen maar kunnen raden, in het geïsoleerd gelegen landhuis hun beste werk maken.
Maar eenmaal ter plaatse bekruipt Barbara al snel het gevoel dat zij helemaal niet voor haar eigen glorie naar Ierland is gehaald. Het lijkt erop dat zij vooral is geïnviteerd om een vitale rol te spelen in ‘de natuurlijke processen van Kerrimagannagh’, die ten doel hebben de gasten hun eigen identiteit te laten opgeven.
‘En Barbara,’ vroeg Harriet, ‘hoe bevalt het je, om met een stel wildvreemden afgesloten te zijn van de bewoonde wereld?’
‘Het is inderdaad een rare situatie,’ zei Marcus opeens. ‘Bij Agatha Christie loopt dat meestal op moord uit? Bij Renate Dorrestein is een dodelijk ongeluk het resultaat. Maar was het wel een ongeluk? Of is Kerrimagannagh inderdaad een huis met een eigen wil?