En toch wil ik delen

Nel de Witte

Leven met (1952-1982) en verwerken van (1982-1988) een incestverleden.

Een rechtstreeks uit ervaring geschreven uitstekend verslag van een incestverleden, de gevolgen daarvan in het leven van deze vrouw en uiteindelijk het moeizame proces van verwerking.

Nel de Witte (een symbolische naam) wordt als kind enkele jaren sexueel misbruikt, gaat sindsdien gebukt onder angst, schaamte en schuldgevoel, wordt door de plaatselijke arts en de kerk in de kou gezet en begint aan een eenzaam, ingekeerd traject door haar bestaan. Zij werkt hard, krijgt een goede functie maar wijst iedere diepere vriendschap af.

Pas na dertig jaar vindt zij de goede psychologische begeleiding en kan zij werken met haar pijn. Adembenemend is het verslag van haar verwerkingsproces, haar groeiende relatie met een vriend, haar angst om zich te geven, haar onbegrijpelijke afkeer van winkelcentra en kerkgebouwen. Met behulp van haar psycho-therapeute keert zij al haar angsten stuk voor stuk om. In tekeningen – in het boek opgenomen – maakt zij haar proces voor zichzelf zichtbaar. Ook het schrijven van dit opmerkelijke boek is een deel van haar proces geworden.

Haar psycho-therapeute schreef een nawoord. Wies Stael-Merkx een inleiding.
Nel de Witte is nu (bijna) vrij.