Gestolen dochters
Malika Kaddour en Doris Elzinga
Een Nederlandse moeder zoekt in Syrië naar haar ontvoerde kinderen.
In dezelfde serie Bewogen Levensverhalen als Mijn woestijn van Waris Dirie. De gevangene van Malaka Oufkir en Verborgen tralies van Hameeda Lakho, vertelt nu de Algerijns-Nederlandse Malika Kaddour over haar verbijsterende ervaring.
Wanneer het Algerijnse gezin Kaddour zich in Nederland vestigt, is Malika zes jaar oud. Malika groeit op met islamitische normen en warden, maar voelt zich sterk aangetrokken tot de westerse cultuur. Haar ouders zijn dan ook blij wanneer ze met de islamitische Hamid thuiskomt. Na een moeizame relatie van ruim zeven jaar – waarin hun dochters Dunja en Shirin worden geboren – gaan Malika en Hamid uit elkaar. Hamid kan het slecht verkroppen dat Malika en de kinderen een eigen leven opbouwen. Als hij na een tijdje vraagt of Dunja en Shirin een weekend bij hem mogen logeren, lijkt hij de situatie te hebben geaccepteerd. Malika is blij met die gedachte, maar het blijkt begin van een nachtmerrie te zijn: de volgende avond komen haar dochters niet thuis, de dag daarna ook niet…
Zo begint Malika’s zoektocht naar haar kinderen, die ruim een half jaar zal duren. Wanneer zij hen uiteindelijk heeft getraceerd in Syrië, begint haar strijd pas echt. Ze moeten maandenlang vechten om als westerse vrouw in Syrië het recht aan haar kant te krijgen. Uiteindelijk vlucht zij anderhalf jaar na de ontvoering illegaal met haar dochters het land uit.