Jeugdige hartstochten

Henri Troyat

Erfgenamen van de toekomst.

Omstreeks 1855 staat Rusland aan de vooravond van een gigantische sociale omwenteling: de afschaffing van de lijfeigenschap. Het is een ruw, naïef, bruisend en vurig Rusland, met zijn ontelbare aan hun grond verknochte boeren, zijn opgewonden studenten, zijn overvolle kerken, zijn oneindige steppen, zijn onafzienbare domeinen waar de ‘barin’ heer en meest is naast God.
Temidden van deze nog in patriarchale tradities verstrikte wereld plaatst Troyat twee onvergetelijke figuren: Klim en Vissarion. De jongemannen zijn negentien jaar, een leeftijd waarop jeugdige hartstochten hoog op kunnen laaien. Ze zijn samen opgegroeid, maar de eerst is de lijfeigene van de tweede. Dit wil zeggen dat een onoverbrugbare kloof hen scheidt. En toch, ondanks alle conventies, zijn ze onverbrekelijk met elkaar verbonden, vullen ze elkaar aan en hebben ze elkaar nodig.