Moordkinderen

Diego De Silva

Pas op het moment dat Rosario hem met een hoekstoot in het gezicht raakte, drong het tot hem
door dat hij een tegelscherf in zijn hand had. Brasile viel achterover met zijn handen voor zijn
gezicht. Rosario stortte zich op hem en bleef maar met het stuk tegel op zijn armen beuken, alsof hij met een bijl hakte. Brasile stootte een wanhopig gebrul uit. Rosario was zo door het dolle heen dat Brasile begon te stuiptrekken. Rosario klauterde boven op hem, rukte de boksbeugel van diens hand en schoof die over de zijne. Hij pakte Brasile bij zijn haar en zette zijn hoofd op raakafstand. Rosario hield pas op toen hij wist dat hij zijn sporen had achtergelaten.

‘De Silva heeft een bikkelhard en genadeloos boek geschreven, maar ook een van grenzeloze tederheid.’ -Marco Belpoliti, l’Espresso
‘Een dramatisch document over geweld in het Napolitaanse milieu In een grommende, snauwende taal. -Franco Brevini, Panorama
‘Moordkinderen is een hartverscheurend boek. Het boek van een rasechte schrijver.’ -Ernesto Ferrero, Holden Libri