Souvenir

Nicole Montagne

Herinneringen aan een vader.

Hoe herinneren wij onze ouders? Wat willen we onthouden en wat laten we liever verdwijnen in de nevel van de tijd?

Nicole Montagne beschrijft in Souvenir het eerst jaar na het overlijden van haar vader, een fabrikant van souvenirs in Delfts blauw. Aanvankelijk schrijft ze brieven aan hem, zodat je op de hoogte blijft. Zodat het niet ophoudt allemaal en jij niet uit mijn leven verdwijnt. Al weet ik ook wel dat dit onzin is.
In een mooie, afgewogen stijl vertelt ze over het schaamteloze uitbreken van de lente na de crematie, het eerst verjaardagspartijtje van haar dochter zonder opa, haar werk als beeldend kunstenaar. En vooral over haar verdriet bij dat alles. Als ongelovige kan ze niet begrijpen waar je bent als je nergens meer bent. Ik kijk naar je foto’s, ik mis je, en begrijp niet dat behalve je geest, je gedachten en je stem ook je lichaam is verdwenen.
Wat schept de band tussen een vader en zijn dochter? De interesse en de passie waarmee zij beiden naar de wereld kijken? En is het waar dat het verlies ons blind maakt voor de moeilijke en donkere kanten van een geliefd mens?