Wat zoekraakt, gedichten

Eva Gerlach

In deze bundel is de herinnering een belangrijk motief, met name in de eerste en tweede afdeling. Er woedt een hevige strijd tussen ‘wat zoekraakt’ in de loop van de tijd en wat blijft hangen: flarden, fragmenten, details. Die moeten vastgelegd voor het te laat is. De tweede afdeling begint met het titelgedicht, ‘Wat zoekraakt’ en daaruit blijkt al meteen dat herinneren, verdwijnen, veranderen, doodgaan, bij Gerlach een samenhangend complex van noties is. Er is sprake van een kaart in het hoofd, waarop precies op ware grootte de dingen in huis of van het eigen lichaam zijn opgetekend. Maar als je er niet meer woont en het lichaam in de tijd veranderd is, blijft er het verschil over ’tussen een op miljoen en ware grootte’. En iets is geheel zoekgeraakt als ‘er geen herinnering om wil’. Van de derde afdeling, ‘Doorschijnend lichaam’ getiteld, gaan de eerste drie gedichten over haar twee dochtertjes; de overige zeven, een gelijknamige cyclus, over een van hen. Hierin wordt gepoogd kleine voorvalletjes in de taal te bewaren.