Zonder Natascha

Brigitta Sirny Kampusch

Na acht jaar herenigd met mijn ontvoerde dochter.

Op 2 maat 1998 verdwijnt in Oostenrijk een tienjarig meisje zomaar in het niets. Rond vijf uur die middag dringt tot Brigitta Sirny Kampusch door dat haar dochter niet thuiskomt.

Acht jaar lang verkeerde Brigitta in een soort shocktoestand-  iedere seconde was ze bij haar dochter. In gedachten. Want in tegenstelling tot andere moeders die hun kinderen zien opgroeien, kon Brigitta slechts hopen dat Natascha nog leefde. Dat niemand haar pijn deed. Dat ze haar ooit weer zou zien. Het waren acht jaren in de hel.

Op 23 augustus 2006 vlucht een achttienjarig meisje uit een huis in een buitenwijk van Wenen. Ze vertelt de politie dat ze Natascha heet. Natascha Kampusch. Rond vijf uur die middag worden moeder en dochter herenigd.

Ik ben niet seksueel misbruikt. is een van de eerste dingen die Natascha tegen haar moeder zegt. Belangrijke woorden, want in de weken daarna wordt Natascha van haar moeder afgeschermd door een horde advocaten, psychologen en sociaal werkers. Opnieuw gekidnapt. Brigitta beschrijft in dit aangrijpende boek hoe zij deze acht jaar en hun hereniging heeft ervaren.

Voor Natascha.